پیشینه تولید کاشی سنتی در ایران
کشور ایران با تاریخ و تمدن کهن در هنر و صنعت و برخورداری از ذخایر معتنابهی از مواد اولیه از دیر باز با عنوان بستری مناسب برای صنعت کاشی و سرامیک مطرح بوده‌است. تولید کاشی سرامیکی در این سرزمین از مراحل بسیار اولیه و با روش‌های ابتدایی از حدود ۱۲۵۰ سال قبل از میلاد مسیح با تولید انواع آجرهای لعابدار، کاشی‌های تزیینی و مینا آغاز شده‌است.
کاشی از فرآیند پخت خاک رس در کوره و لعاب بر روی آن تولید میشود و خاک رس کاشی حتماً باید دارای ۲۰ تا ۳۰ درصد سیلیس باشد. پس از پخت کاشی در کوره یک لایه لعاب بر روی سطح کاشی زده میشود تا در برابر جرم رسوبات و جذب رطوبت و یخ زدگی مقاوم گردد و عمر آن را چند برابر افزایش دهد . همچنین استفاده از ترکیب رنگ و لعاب کوره ای و بکارگیری نقوشی تزیینی و خطوط بر روی کاشی باعث ایجاد زیبایی در لایه رویی کاشی میشود. کاشی سنتی که بیشتر در مکان های مذهبی نظیر مساجد استفاده میشود با چندین شیوه و نام متفاوت تولید میشوند:
- کاشی معرق.
- کاشی هفت رنگ.
- کاشی معقلی که به خطوط بنایی و کوفی مزین میشود.
- کاشی زرین فام
- کاشی مینیاتوری
کاشی سنتی به روش دستی و با رنگ آمیزی دستی ساخته میشد . امروزه کاشی سنتی علاوه بر اماکن مذهبي و فرهنگی در ساختمانهای مسکونی در قسمت‌های مختلف دیواره و کف آشپزخانه ، بین کابینت ، زیرپله ها و سرویسها و همچنین در سردر مراکز تجاری استفاده میشود و باعث ایجاد محیطی سنتی و نوستالژی در محیط می‌گردد.